CHP Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu, Ankara’nın Nallıhan ilçesinde düzenlenen “Kanaat Liderleri, Muhtarlar ve Sivil Toplum Kuruluşları Buluşması”na katıldı. Kılıçdaroğlu’na, Ankara Büyükşehir Belediye Lideri Mansur Yavaş, CHP Genel Lider Koordinatör Başdanışmanı ve İstanbul Milletvekili Erdoğan Toprak, CHP Ankara Vilayet Lideri Ali Hikmet Akıllı eşlik etti.
Kılıçdaroğlu, muhtarlar için muhtarlarla birlikte hazırladıkları kanun teklifinin Meclis’te AK Parti ve MHP’li vekillerin oylarıyla reddedildiğini anımsatırken, Millet İttifakı olarak iktidara geldikleri takdirde bu kanunu çıkaracaklarını söyledi.
Kılıçdaroğlu, iktidar oldukları takdirde CHP olarak yapacaklarını anlattı. Türkiye’nin hengameden, ayrışmadan uzaklaşması gerektiğine vurgu yapan Kılıçdaroğlu, “Biz Anadolu tasavvuf geleneğini, Anadolu’da beraberce yaşamayı; her şahsa, kimliğe, hayat stiline hürmet duymayı biz onlardan öğrendik. Onlara çok şey borçluyuz. Arbedeyi değil, onlar bize huzuru öğrettiler. Birbirimizi kınamayı değil, şayet bir ayıbımız varsa ayıbımızı nasıl örteceğimizi öğrettiler. Dinimizi, inancımızı öğrettiler, inançlara saygıyı öğrettiler.” dedi.
Kılıçdaroğlu, konuşmasında şunları kaydetti:
“Buraya gelmeden evvel Tapduk Emre’nin makamına gittik, Fatiha’mızı okuduk. Tapduk Emre, hepiniz bilirsiniz, Anadolu aydınlanmasında değerli şahsiyetlerden birisidir. Yunus Emre’nin hocalığını yapmıştır, el vermiş erendir. Bu toprakların rahmeti, huzuru; bu topraklarda hepimizin kardeşçe yaşamasının ve birlikte kederlerimizi, sevinçlerimizi paylaşmak için onların önderliğine her vakit gereksinimimiz olmuştur.
“Kavgayı değil, onlar bize huzuru öğrettiler”
Biz Anadolu tasavvuf geleneğini, Anadolu’da beraberce yaşamayı; her şahsa, kimliğe, ömür stiline hürmet duymayı biz onlardan öğrendik. Onlara çok şey borçluyuz. Hengameyi değil, onlar bize huzuru öğrettiler. Birbirimizi kınamayı değil, şayet bir ayıbımız varsa ayıbımızı nasıl örteceğimizi öğrettiler. Dinimizi, inancımızı öğrettiler, inançlara saygıyı öğrettiler. Bayan erkek ortasındaki bağın, eşitliğin ne kadar kıymetli olduğunu söylediler. Bacıyan-ı Rum, dünyada birinci sefer bir bayan örgütlenmesidir ve 13’üncü yüzyılda olmuştu. Biz kendi tarihimizi de çok âlâ bilmek zorundayız. Geleceğimizi çok âlâ inşa etmek istiyorsak.
“Biz bu topraklarda kamplaşmayı değil, kucaklaşmayı öğrenmeliyiz”
Kavga ettirmek istiyorlar bizi. Hengame etmeyeceğiz. Niçin hengame edelim. İnsanların kimliği üzerinden niçin siyaset yapalım. Kim anne babasını seçme özgürlüğüne sahip. Lakin hepimiz annemiz, babamız ile gurur duyarız. Bir inançlar kıymeti içinde doğarız, aileden alırız kültürü. Sonra mahalleden, köyden, kentten alırız. Okudukça, kültürümüz geliştikçe dünyayı öğreniriz. Bunları anlatmamım nedeni şu; huzurun ve barışın, bir arada ömrünün, birlikte yaşamanın kıymetini bize anlatan büyüklerimizin sesine, ömür şekillerine kulak vermeliyiz. Ve biz bu topraklarda kamplaşmayı değil, kucaklaşmayı öğrenmeliyiz. Birlikte olmalıyız.
Nasıl olacağız? Ee cetlerimiz bize söylemiş; ‘biri yer biri bakarsa kıyamet ondan kopar’ diyor değil mi? Demek ki herkesin karnının doyması lazım. Dünyanın en bereketli toprakları üzerindeyiz. Havamız, suyumuz, güneşimiz, çalışkan insanlarımız var. O vakit şu soruyu sormak zorundayız; neden biz dışarıdan mercimek alıyoruz, canlı hayvan, et, mısır, ayçiçeği, buğday, arpa alıyoruz? Toprak mı yok? Arazi olarak Konya’dan küçük olan devlet Hollanda, bizim 10 mislimiz tarım eseri ihracatı yapıyor. Sorumlusu kim? En kritik soru bu. Sorumlusu siyaset kurumudur. Siz devleti yönetmiyorsunuz ki. Devleti yönetenler bunun karşılığını vermek zorundalar. Fakat devleti yönetenler bunun yanıtını vermek yerine biz nasıl iç çatışmayı, arbedeyi sağlarız, nasıl kutuplaşmayı yaratırız, nasıl toplumu ayrıştırırız bunun hesabı içindeler. Bu hesaptan hepimizin çıkması lazım. Yetmedi mi? Hengame yetmedi mi?
“Oturup konuşmamız lazım”
Muhtar arkadaşlarım, kanaat başkanı arkadaşlarım burada. Neden kanaat başkanı ve muhtarlar ile özel bir toplantı yapıyoruz? Gelirdik, burada miting yapardık, çekerdik giderdik Ankara’ya sonra. Herkes alkışlardı, sloganlar atılırdı, herkes huzur içinde meskenine gitti, tamam. Olmaz ki. Oturup konuşmamız lazım. Sorun yalnızca benim değil, hepimizin sorunu. Sorumluluk da yalnızca bana ilişkin değil, hepimizin sorumluluğu var. Benim sorumluluğum daha ağır, doğrudur.
Tarımla uğraşıyor, kırsal bir bölge burası. 2006 yılında Meclis’ten bir kanun çıktı. Dendi ki ‘Tarım Kanunu’nun 21’inci hususu, her yıl çiftçilere ulusal gelirin en az yüzde bir oranında takviye verilir.’ Vermediler bu parayı. Kim itiraz etti. Benim hakkım bu, kanun bana bu hakkı vermiş. TBMM kanun çıkarmış, bu hakkın bana verilmesi lazım. Kimse istemedi. Ziraat odalarının istemesi, dava açması lazım. Ben de bağırıyorum, çiftçiye hakkını teslim edin diye. Teslim etmiyorlar. Teslim etmeye gerek yok, zati onların oyu çantada keklik diyorlar. Nasıl olsa bize oy verecekler. Nasıl olsa bize oy verecekler anlayışını yerle yeksan etmeniz lazım. Demokrasinin kuralı budur. Maddeyi uygulamıyor, benim hakkımı teslim etmiyorsan, kusura bakma ben de sana oy vermem. Demokrasi budur aslında. Fakat sırtıma bin, ağzımdaki lokmayı al, ben tekrar sana vereceğim oy. O vakit sömürü sistemi çalışır. Bütün bunları düşünmemiz lazım.
“Üretenin, yoksulun, fukaranın yanında olan devlet”
Sosyal devlet dediğiniz kurum, üreticiyi korur. Yani üreticiye der ki, yani bizim düşündüğümüzü tabir edeyim, ‘kardeşim, ben çiftçinin traktörüne kırmızı mazot vereceğim. Kırmızı mazotu, ÖTV’siz, KDV’siz olacak, daha ucuz olacak, daha rahat üretecek, daha ucuza mal edecek, vatandaş da daha ucuza ekmek, sebze… Bunları yiyecek.’ Toplumsal devlet budur. Toplumsal devlet, üretenin, yoksulun, fukaranın yanında olan devlet demektir. Toplumsal devlet, herkesin doğumundan vefatına kadar ömrünü garanti altına alan devlet demektir.
“Üreticiler, 1 milyar 700 milyon tl ek gelir elde etti”
Size her yıl ulusal gelirin en az yüzde 1 oranında takviye verilmesi lazım. Bu takviye verilmezse olmaz. Diyeceksiniz ki yalnızca Türkiye’de mi bunlar isteniyor. Hayır efendim, dünyanın bütün ülkelerinde tarım, stratejik bölümdür. 85 milyon kişinin karnını doyuracak bu ülkenin çiftçileri, üreticileri. Dışarıdan alıyorsak bu eksiğimiz, yanlışımız var demektir. Mansur Lider, Ankara’ya çok fakat çok kıymetli yardımlar yapıyor. Fidesinden tutun, tohumuna kadar, ilacından tutun, hayvanın aşısına kadar. Bizim öteki belediyelerimiz de yapıyorlar. Lakin olağanda bunları yapması gereken Tarım Bakanlığı. Yapması lazım, ancak yapamıyor, yapmıyor. Büyükşehir Belediye Liderimiz, size yaptığı bu süreç içerisinde iki misline çıkaracak. Kelam verdi bana Lider. İki misline çıkması, sizin daha düzgün üretmeniz demektir. Daha fazla kazanmanız demektir. Büyükşehir Belediye Liderimiz Mansur Bey’in yaptığı yardımlar münasebetiyle Ankara’daki üreticiler, 1 milyar 700 milyon TL ek gelir elde ettiler. Bu köyde rahat yaşayacağım demektir. Kente gerekirse gezmeye, eğlenmeye gideceğim demektir. Çocuğumu daha âlâ kaidelerde okutacağım demektir.
Çiftçi toprağa küserse 85 milyon açız. O nedenle tarım stratejik bölümdür. O nedenle dünyanın bütün ülkeleri tarıma dayanak verirler. Artık siz bunları bir tarafa atarsanız yazıktır, günahtır bu memlekete. Evlatlarımız var. Cetlerimiz bize bu türlü öğretmedi. İmeceyi, dayanışma kültürünü öğrettiler bize.
“Çiftçilere elektriği ücretsiz vereceğiz”
Küçük bir belediyede başlattık. Göreceksiniz, orada çiftçilere elektriği ücretsiz vereceğiz. Kooperatif yaptırıyor çiftçiler, ziraat odaları da bunun ortağı olacak. Bir müddet sonra faaliyete geçince gereksinimi olan elektriği ücretsiz kullanacak. Zati mal kendisinin. Ve devletin cebinden beş kuruş para çıkmadan yapacağız biz bunu. Zira bütün milletlerarası fonlar yeşil güce evet diyorlar. Mazotu, kömürü istemiyorlar; güneş gücü ile etraf pak olsun diyorlar. Ee biz de etraf diyoruz, pak olsun, hoş olsun. Hoş, pak hava olsun. Bunu istiyoruz. Yapacağız. Bu bahiste çalışacağız.
Tarımda bizim planlamamız yok. Bakıyoruz bu sene soğan çok yeterli, daima birlikte soğan ekiyoruz, bir sene sonra daima birlikte iflas ediyoruz. Halbuki havza bazlı planlama yapılsa… Kardeşim sizler buğday ekeceksiniz, sizler soğan ekeceksiniz, Niğde, Aksaray sizler patates ekeceksiniz… Planlama yapılır, herkesin geliri belirlidir, herkesin taban gelir teminatı vardır. Hiçbir çiftçi ziyan etmeyecek. Dolasıyla kaynağı en verimli formda kullanmış olacaksınız.
Bayrağımız ile gurur duyuyoruz değil mi. Bayrağı temsil eden bu ülkenin onurudur, prestijidir. Rüşvet alan birisini büyükelçi tayin ettiğinizde otomobilinde Türk bayrağı kullanacak. Bu benim ağırıma gidiyor, sizin gitmiyor mu? Sitemse birlikte, sitem edeceğiz. Şikayetse birlikte şikâyet edeceğiz.
İlla malı götürüne, kul hakkı yiyene mi oy vereceğiz. Bir de hakikat dürüst, sizden toplanan her kuruşun hesabını size veren insanları tercih edin bir de. Bu beşerler gelsinler devleti yönetsinler bir de. Kuruşun hesabını soralım bakalım, bu paralar nereye gidiyor.
“Soya soya, yiye yiye bitiremediler”
Türkiye, varlıklı bir ülke. Soya soya, yiye yiye bitiremediler. Varlıklı bir ülke. İmkanları olan bir ülke. Paralar nereye kullanılıyor? Sorun burada. Para nereye gidiyor? Siz köprü yapıyorsunuz, başımın üstüne, hiçbir problemimiz yok, lakin ben dünyanın en kolay sorusunu soruyorum, köprüyü kaça yaptın? Hastaneyi, yolu kaça yaptın? Bu vatandaş olarak benim misyonum, zira vergisini ben veriyorum. Kamu-özel iş birliği… Yap, hoş. Müteahhit ne yapar, ihaleye girersiniz, kar da edebilirsiniz, ziyan da edebilirsiniz. Fakat bunlara diyelim ki 10 milyar dolarlık iş veriyorlar, 10 milyar dolara Hazine garanti oluyor, 10 milyar doların üzerine de diyelim ki 30 milyar dolar da gelir garantisi veriyorlar. Yani asla iflas etmeyecek. Yüzde 100, yüzde 200 garanti veriyorlar. Dolar, avro garantisi veriyorlar.
Bu da yetmiyor, şayet parayı dolar olarak aldıysan Amerika’daki enflasyonu da ben vereceğim. Şayet parayı avro olarak aldıysan Avrupa’daki enflasyonu da ben sana vereceğim diyor. Kaçınızın haberi var bundan? Çoğunuzun yoktur. Bunu bütçe görüşmelerinde söyledim, Anlattım, kızdılar, bağırdılar, niçin konuştun diye. Ben konuşacağım, anlatacağım. O verdiğiniz garantileri… Kimin parasını garanti ediyorsun. Yoksulun, fukaranın parasını götürüp de beşli çeteye mi tahsis edeceksin. Beşli çetelere verecekler, beşli çeteler doyacak. Bay Kemal onu seyredecek. Asla seyretmeyeceğim, onların burnundan fitil fitil getireceğim. Hiç kimse tasa etmesin.
Buradan alacaksın vakıf kuracaksın. Amerika’da da vakıf kuracaksın. Burada oğlun, orada kızın olacak. Buradan milyon dolarları oraya götüreceksin. Bay Kemal de bunu seyredecek. Hayır efendim, son kuruşuna kadar getireceğim ve bunu millete vereceğim. Kararlıyım. Getireceğiz. Para yok, niçin yok. Beş bireye dünyanın parasını veriyorsun ya. Faize karşıyız diyorlar, hangi faiz. Allah aşkına, kur muhafazalı mevduat yaptılar. Paran varsa gidip koyuyorsun; bir faizin var, iki dolar garantin var, üç vergi almayacağım diyor, dört bir de sana ucuz kredi vereceğim diyor. Ya nereye geldik ya. Buyurun üreticisiniz, tarlada çalışıyorsunuz, haydi gidin bakalım bankadan bir kredi çekin, faiz nedir diye. Yüzde 13 ile veren bir tane banka söyleyin bana. Merkez Bankası yüzde 13 ile bankalara veriyor; bankalar yüzde 30, 35 ile esnafa, tüccara, sanayiciye veriyor.
Sandığa gittiğinizde elinizi vicdanınıza koyup, oyunuzu o denli kullanın. Tek onu istiyorum sizden. Vicdani kanaate nazaran oy kullanmak çok kıymetlidir. Bizim Anayasa’mız der ki ‘Hâkim, hukukun üstünlüğü ve vicdani kanaatine nazaran karar verir.’ Vicdani kanaat birtakım bilim beşerler der ki ‘Allah’ın yüreğimizdeki sesi.’ Tüyü bitmemiş yetimin hakkını korumak, birilerine harika avantajlar sağlamak ve bütün bu avantajlar sağlanırken sizlerin alın terinizin bedelini verilmemesini sorgulamak sizin hakkınızdır. O nedenle vicdani kanaat çok kıymetlidir.” (ANKA)